Moi pouco se sabe da comunidade hebrea de Tui, e aínda que se presupon que era bastante importante, tamén outórgaselle unha gran mobilidade pola proximidade xeográfica con outras cidades e portos importantes como Vigo, Baiona e Salvaterra, onde igualmente existían comunidades xudeas asentadas e prósperas. O que se pode afirmar é que tras a expulsión dos xudeus de Portugal, os cales maioritariamente eran sefardíes españois que se aloxaron en Portugal tras a expulsión dos Reis Católicos, Tui comezou a recibir grandes cantidades de xudeus católicos novos. Co paso dos anos, case todos converteronse ao catolicismo, e gran parte optou por ingresar na igrexa, chegando a existir un gran número de conversos no clero tudense que pouco a pouco ía subindo na xerarquía eclesiástica. A sé episcopal de Tui solicitou establecer o Estatuto de limpeza de sangue en 1609 para frear esta ascensión dos católicos novos. Repetiron a solicitude en 1616, e en ambos casos a Cámara de Castela denegoulles a implantación. O barrio xudeu atopábase ao amparo da Catedral-Fortaleza, baixo protección do bispado, abarcando as rúas Fornos, Entrefornos (actual rúa do pracer), Ruela da Soidade, Rúa do Ouro e Ruela do Ouro. De mesmo xeito, tamén é probable que os negocios hebreos máis prósperos de Tui estivesen emprazados nos soportais da famosa rúa Corredoira. Na actualidade, e grazas ao crecente interese polo pasado hebreo de Galicia, as vilas de Tui e Monforte tamén pasaron a formar porta da ruta das xuderías españolas, formando, xunto con Ribadavia, unha sub-ruta dentro do programa "Caminos de Sefarad". A cidade de Tui, sede episcopal, foi unha das sete provincias galegas. O seu papel a historia de Galicia foi determinante polo seu carácter de fronteira con Portugal.
