Un paseo polo Barrio Xudeu da miña Ribadavia

domingo, septiembre 06, 2009

Tui revela a historia dos seus preteiros xudeus

Numerosos asistentes escoitan as explicacións fronte aos cetros de prata dourada.

A vila tudense foi a de maior porcentaxe de asentamento sefardí en Galicia, en 1464
***
EVA GONZÁLEZ - Faro de Vigo - TUI
Valiosas pezas en prata dourada e outras con pedras preciosas, as máis antigas que se gardan no Museo Catedralicio, deixaron de ser onte só obxectos ao revelarse a historia vinculada aos seus autores: prateiros xudeus que traballaron para o cabildo da catedral de Tui nos séculos XV e XVI, aínda que queda por saber se o ourive do século XVIII, autor do primitivo barco de prata de San Telmo, tamén era xudeu.
***
A cidade de Tui alcanzou no ano 1464 un 7% de poboación xudía, a porcentaxe máis elevada en Galicia. Un nutrido grupo de visitantes tiveron onte a oportunidade de coñecer esta parte da historia tudense, con episodios de intriga, dentro do programa da X Xornada Europea de Cultura Xudía que organiza a Concellería de Cultura de Tui e que prosegue hoxe domingo con visitas a lugares do conxunto histórico. O historiador Xosé Ramón Fernández Fernández era onte o erudito guía que revelou capítulos, coma o do ourive de maior produción de calidade, Pero Amin (século XVI), fillo doutro prateiro e autor do pé do cáliz gótico de prata dourada, cuxo astial e copa fabricaran no século XV os ourives Jacob e Abraham, que tiñan os seus talleres preto da catedral.
***
Outras pezas mostradas foron os cetros de dignidades, en prata dourada e de gran peso, que se utilizaron en procesións. Comezou a realizalos no ano 1528 un prateiro portugués converso que non os acabou pola visita dun comisario da Inquisición. Deixou feita a parte superior dos cetros "usando unha linguaxe renacentista e evocando á obra arquitectónica do fornelo de San Pietro in Montorio, de Roma", explica Xosé Ramón Fernández. O relicario do copón de coco e o poder alcanzado polos cóengos Francisco Coronel e o seu curmán Tomei, ocuparon parte da explicación.

1 comentario:

Anónimo dijo...

Hola:
Soy Eva González, la autora del artículo.
Me alegra que lo que escribo sirva para enriquecer la memoria judía.
Un saludo.